NIET DAAR GIJ DUURT HET LANGST.

  Niet daar gij duurt het langst,
          O eerlijkheid,
   Niet daar het kwaad met angst
         De borst berijdt
      En donkere vizioenen;
Om schoonheid en om goedheid zelf,
   Om zon in helder daggewelf,
   Om stralen, geuren, groenen;
  Om liedren, in het hart geleefd,
  Als uchtendvooglen opgestreefd
   Tot ruimer vrij- en vroo zijn;
Daarom wil ik voor deugden staan,
Uit smart gevlamde vreugden slaan
   En hooger menschen boô zijn,
     En lager menschen hulp;

    En als mijn woord zal zijn
      Een warme zonneschijn
     In de arme, koude stulp;
  Als 't kind de wees zal zeggen:
   Kom, eet van vaders brood -
  Dan mag mijn hoofd zich leggen,
         Het Volk is groot.



67 Uit de diepten, Amsterdam (S.L Van Looy) 1911, 85 p.